Dziś wiemy, że dzieci i młodzież często doświadczają takich samych zaburzeń jak dorośli. Mogą wiec borykać się z lękami, depresją, zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi czy z zaburzeniami odżywiania. Są też zaburzenia charakterystyczne dla wieku dziecięcego takie jak lęk separacyjny, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), autyzm, mutyzm wybiórczy, zaburzenia opozycyjno – buntownicze czy zaburzenia zachowania.
Część zaburzeń powstających już w dzieciństwie znacząco może wpłynąć na przyszły rozwój młodego człowieka. Dlatego tak ważne jest, aby rodzice uważnie obserwowali swoje dzieci i w odpowiednim momencie reagowali na wszelkie zmiany w ich zachowaniu
Jeśli u twojego dziecka zauważasz jakiekolwiek zachowanie odbiegające od normy, warto skonsultować się z psychologiem, psychoterapeutą lub innym specjalistą od pomocy psychologicznej.
Jeśli jesteś rodzicem nastolatka i zaobserwujesz u niego jeden z poniższych problemów, może potrzebna być pomoc specjalisty.
1. Kiedy w ciągu trzech lat pojawiają się minimum trzy kryzysy dezorganizujące funkcjonowanie młodego człowieka;
2. Pojedynczy kryzys trwa dłużej niż 3-4 miesiące;
3. Młody człowiek funkcjonuje jak gdyby w żałobie, nie ma żadnych celów ani wizji przyszłości;
4. W życiu młodego człowieka występuje brak przyjaźni, brak bliskich relacji, brak identyfikacji religijnej;
5. Istnieje niejasność, co do orientacji seksualnej;
6. Występują reakcje unikowe lub wycofanie;
7. Pojawiają się działania przestępcze.
Psychoterapia poznawczo-behawioralna sprawdza się zarówno w pracy z dorosłymi jak i w pracy z dziećmi i nastolatkami. Celem psychoterapeuty jest zminimalizowanie cierpienia psychicznego dziecka oraz zmniejszenie objawów zaburzenia a w niektórych przypadkach całkowite ich zlikwidowanie.